Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) είναι μια διαταραχή της παιδικής ηλικίας με έντονα χαρακτηριστικά τη διάσπαση προσοχής, την παρορμητικότητα και την υπερκινητικότητα. Τις περισσότερες φορές οι δυσκολίες των μαθητών με ΔΕΠ-Υ γίνονται αντιληπτές με την ένταξη στο σχολείο, λόγω των απαιτήσεων της συγκέντρωσης της προσοχής τους σε ένα έργο, αλλά και την οργάνωση και συμμόρφωση σε κανόνες.

            Για ένα μαθητή με ΔΕΠ-Υ πρέπει να γίνουν ορισμένες προσαρμογές τόσο στον ίδιο τον χώρο της διδασκαλίας όσο και στην ίδια την διαδικασία παρέμβασης του μαθητή. Αρχικά, πρέπει να υπάρχει οργάνωση στο περιβάλλον του όπου γίνεται η διδασκαλία. Οι μαθητές με ΔΕΠ-Υ πρέπει να γνωρίζουν τι πράγματα να έχουν στο θρανίο τους και ποια τους είναι απαραίτητα και ποιες ώρες της ημέρας. Πρέπει να βλέπουν συνεχώς το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων τους μπροστά τους ώστε να έχουν οργάνωση στις κινήσεις τους και υπενθυμίσεις για τα πράγματα που συνέχεια ξεχνούν π.χ. να έχουν μόνο μολύβι και γόμα στο θρανίο τους, ή υπενθύμιση με εικόνες πως πρέπει να κάθονται στην καρέκλα τους κ.α. Η οπτικοποίηση βοηθάει πολύ τους μαθητές με ΔΕΠ-Υ ώστε να υπενθυμίζονται ποιες συμπεριφορές είναι επιτρεπτές τόσο στο σπίτι, όσο και μέσα στην τάξη ώστε να μην ενοχλούνται οι συμμαθητές τους.  

Πολίτης Νικόλαος ΠΕ71